Live in Contest

Afgelopen zaterdag werd hij officieel voorgesteld: de CD van het Bevers Harmonieorkest 'Live in Contest'. Eigenlijk kregen de luisteraars van radio Klara vrijdag al de primeur. Tijdens de uitzending 'Brede Opklaringen' van 9 u. tot 12 u. kregen wij wat ruimte om onze CD aan een ruimer publiek al kenbaar te maken.
Wat houdt die CD nu in? Live in Contest? Eigenlijk is het heel eenvoudig. In 2005 werden we wereldkampioen in eerste categorie op het Wereld Muziek Concours (WMC) te Kerkrade. Vorig jaar behaalden we brons op het Certamen de Bandas de Musica in Valencia. Voor veel muzikanten is het dan eens leuk om jezelf aan het werk te horen. Meestal hebben we geen enkel idee van hoe onze concerten in de zaal overkomen.
In dat opzicht leek het ons wel eens interessant om een CD samen te stellen met onze tornooiwerken op. Toen Stad Waregem ons als eerste Cultureel Ambassadeur benoemde, kreeg iemand in het bestuur de idee om deze CD in elkaar te boksen en hem ook te koop te stellen aan een ruimer publiek.
Welke werken staan er dan op? Wel zoals gezegd zijn het de werken die we op de afgelopen internationale tornooien brachten. Het eerste werk is 'Nimrod', van de bekende Engelse componist Edward Elgar. Wellicht heb je al eens meegezongen met zijn 'Land of Hope and Glory' uit Pomp and Circumstance March n° 1. Nimrod is de negende variatie uit Enigma Variations. De variaties stellen allemaal vrienden van Elgar voor. Voor ons heeft het een speciale betekenis. Op de meeste provinciale tornooien en ook het WMC was dit ons inspeelwerk. Het geeft me nog telkens weer kippenvel als ik het hoor.
Daarna komt Dance Movements van Philip Sparke. Dit werk hebben we tweemaal op een tornooi gebracht. Het was zowel de eerste maal in Valencia (2003) als in Kerkrade (2005) ons keuzewerk. De Engelsman Philip Sparke is in de wereld van harmonie, fanfare en brassband een zeer bekende componist. Ook wij met het Bevers Harmonieorkest hadden al enkele van zijn composities op onze pupiter. Zijn werken zijn vrij herkenbaar maar absoluut niet van de minste om te spelen. Ook Dance Movements niet. Voor mij persoonlijk is het derde deel het mooiste. Terwijl het tweede enkel voor houtblazers en slagwerk geschreven is, werd het derde enkel voor koperblaasinstrumenten en slagwerk gecomponeerd. Kippenvelmoment twee op de CD.
Werk nummer drie is ons plichtwerk van Valencia vorig jaar: Pinocho. De muziek vertelt het verhaal van Pinokkio. Je kan bij het begin perfect horen hoe hij uit het hout gesneden wordt en vandaar allerlei avonturen beleeft om op het einde een echte jongen te worden.
Het voorlaatste muziekstuk is net als de twee voorgaande werken bestaande uit vier delen: Vetrate di Chiesa (Kerkvensters) van Respighi. Van deze Italiaanse componist is zeker de trilogie over Rome bekend. Zelf had ik niet veel te doen tijdens dit werk, dat trouwens het keuzewerk was in Valencia. Ik heb er dus met volle teugen kunnen van genieten. Extraatje hierbij, waar we toch trots mogen op zijn: de jury beloondde ons voor deze prestatie met de meeste punten voor het keuzewerk van alle deelnemende orkesten.
Tot slot 'Amparito Roca' dat zeker niet mag ontbreken op deze CD. Hiermee hebben we al tweemaal onze 'entree' gemaakt in de mooie stierenarena van Valencia. Een uniek gevoel dat haast niet te beschrijven valt. Zeker niet wanneer je als enigste buitenlands orkest deelneemt tussen allemaal Spaanse orkesten en toch een even groot applaus en waardering krijgt van het Spaanse publiek. Je merkt het wel, hun Paso Doblés zijn heilig voor hen.
Interesse? Surf eens naar www.beversharmonieorkest.be. Daar vind je alle info terug hoe je een CD kan bestellen.

Rugby Club Waregem

Mijn redacteuren weten me toch altijd te vinden voor iets 'anders'. Blijkbaar vinden ze wel genoeg correspondenten om voetbal, wielrennen te coveren, maar voor andere sporten hebben ze vaak problemen. Eén adres: bibi.
Klagen zal ik zeker niet doen. Sportjournalistiek is altijd mijn droom geweest. Na een stilte van vier jaar kriebelde het weer en ik kreeg de kans om het Waregemse volleybal te volgen. Sinds september vorig jaar kwamen daar enkele clubs bij in de regio Waregem-Kortrijk. Ondertussen kreeg ik er nog handbal, atletiek en op regelmatige tijdstippen ook al eens boks en kickboks bij.
Sinds vorige vrijdag ziet het er naar uit dat ik ook een rugbyploeg zal mogen volgen. Halverwege de week kreeg ik een telefoontje van één van mijn redacteurs. "Of ik vrijdagavond iets te doen had?" Ik moest wel naar het verjaardagsfeestje van mijn nichtje dat 10 jaar werd maar nadien kon het wel. "Ze starten daar met een rugbyploeg. We mikken op een reportage van twee pagina's. Zie je het zitten?" Tuurlijk, zoiets laat ik zeker niet liggen.
Ik had één van de twee voorzitters en één van de twee afgevaardigden (délégués, zoals we ze ook plegen te noemen) al ontmoet op het stadhuis van Waregem toen ze hun project kwamen voorstellen. Helaas wist ik toen nog niets van de opdracht af en was ik zelf in een andere gedaante, dus niet in mijn 'journalistenkostuum' ;-).
Het was iets na achten toen ik in Waregem arriveerde. Gelukkig was ik al eens in de buurt geweest, want het zijn nogal kleine straatjes, daar op de Happy. De training was ondertussen begonnen en het verbaasde me dat er zo veel volk was. Het was amper de eerste keer dat er getraind werd en de oproep had amper de media gehaald. "Facebook" verklapte één van de voorzitters me tijdens het interview. "Dat is een handig medium om zo snel mogelijk en zoveel mogelijk mensen te bereiken." Ik moet ze geloven.
De medewerking was in elk geval uitstekend. Omdat ik niet zou hoeven te wachten tot na 22 u. om te starten met de interviews, stuurden ze systematisch de personen die ik aangeduid had voor het interview. Enkel de trainer liet ik doorwerken tot na afloop. Het leek me enigszins logisch: wat is een training anders zonder trainer... inderdaad zoals een café zonder bier.
Ze worstelen toch nog met enkele problemen: ze zoeken nog een originele naam voor de club en hebben nog geen eigen terrein. Momenteel oefenen ze nog op een veld dat privéterrein is en helemaal nog niet regelmentair om te spelen. Daar wordt de komende weken en maanden aan gewerkt.
In september starten ze alvast met de competitie. Ik wens hen alvast veel succes.
Geïnteresseerden kunnen terecht bij Fabrice Dezwarte op tel. 0471 11 11 80.

August Rush

Het is blijkbaar al een film van 2007 (pas begin 2008 in België verschenen) maar ik heb hem pas deze middag ontdekt: August Rush. Ik wou even een middagpauze houden en het middagnieuws bekijken. Dezer dagen is het altijd wel interessant om de recentste berichten te volgen. Nadien nog even zappen en dan verderdoen, dacht ik bij mezelf... tot ik op Prime Star belandde.
Daar was net een film begonnen en de eerste beelden trokken mijn aandacht. Ik ben blijven kijken.
August Rush is het verhaal van het weesjongetje Evan Taylor. Die naam kreeg hij toen hij als baby in het weeshuis terecht kwam. Zijn ouders heeft hij nooit ontmoet maar hij is er van overtuigd dat ze allebei nog leven... en hij wil hen vinden.
Hij is gefacineerd door alle geluiden rondom hem heen: alles klinkt als muziek in zijn oren. Hij loopt weg uit het weeshuis 'de muziek volgend' tot in het centrum van New York. Daar ontmoet hij Arthur die hem bij 'Wizard', een straatmuzikant brengt. Die heeft oog en oor voor het muzikaal talent van Evan en doopt hem 'August Rush', dat volgens hem beter klinkt als artiestennaam. Na een inval van de politie in het kraakpand waar Evan/August met Wizard en de andere kinderen leven, belandt hij per toeval in een kerk waar hij een gospel koor aan het werk hoort en ziet. Hij volgt het meisje dat hij solo hoorde zingen. Met een aantal basisnoten die ze hem op de piano leert, creëert hij allerlei melodieën. De dominee stelt hem voor op de Juilliard school waar zijn talent iedereen verbaast. De directie is zelfs zo onder de indruk van zijn kunnen dat zijn pas geschreven 'August Rhapsody' op het Concert in the park zal gebracht worden. Tijdens de repetitie echter komt Wizard die zijn belangrijkste bron van inkomsten mist, hem terughalen. Uit schuldgevoel laat August zich meenemen. Terug op zijn hoekje in het park krijgt hij een mooie fooi van een voorbijganger, een muzikant. Samen 'vechten' ze een gitarenduel uit.
Tot hier mijn samenvatting van het verhaal. Helemaal wil ik het verhaal niet vertellen om voor de geïnteresseerden de plot niet te vergallen. Wel geef ik nog mee dat ik vaak met tranen in de ogen zat, en het is al een hele tijd dat een film mij echt zo ontroerde. Een aangrijpend verhaal gecombineerd met mooie muziek. Vooral het gitarenduel en het 'slotwerk' deden me kippenvel krijgen.
De cast is zeker niet van de minste: namen als Jonathan Rhys Meyers, Keri Russell, Robin Williams spreken voor zich. En ook de hoofdrolspeler Freddie Highmore heeft ondanks zijn jonge leeftijd al heel wat op zijn palmares staan (o.a. Finding Neverland en Charlie and the chocolate factory). Wat mij betreft, is August Rush dus zeker een aanrader om gezien te hebben.
Hierbij één van mijn favoriete fragmenten uit de film: het gitarenduel...

toneel en muziek => musical

Ik heb gebroken met een traditie. Geen verslag of commentaar op het WK Snooker in Sheffield. Misschien komt het omdat mijn favoriet, Stephen Hendry, na zijn 147 toch werd uitgeschakeld. Daarnaast komt het ook omdat mei superdruk is geweest... vooral in de culturele sector.
Het begon met het dovenTONEEL. Begin september hadden ze me al gevraagd of ik geen zin had om mee te helpen met het doventoneel van Niemand Perfect, de toneelgroep van de Kortrijkse dovenclub De Haerne.
Door hoofdzakelijk een gebrek aan tijd was ik al een tijd niet meer naar activiteiten van de club geweest. Het was de ideale gelegenheid om terug wat actief te gebaren. Ik was al een aantal keer naar de repetities afgezakt en zag zo het toneelstuk beetje bij beetje groeien. Begin mei vond de première plaats van NV Niepe. Het verhaal speelt zich af op een kantoor van het bedrijf NV NIEPE. Een nieuwe collega wordt aangeworven. Die wordt met gemengde gevoelens aan de groep voorgesteld. Enkele medewerkers zijn helemaal niet tevreden met haar komst en pesten haar weg met uiteindelijk dramatische gevolgen. De prestaties van de acteurs waren ongelooflijk fantastisch. Het was een plezier om met hen samen te werken. Zo plezant dat ik al toegezegd heb om mee te helpen aan hun volgende productie.
Een week na de laatste opvoering van het doventoneel was ik opnieuw druk in de weer. De vierde editie van Bailando con Mucho Gusto stond op de agenda. Samen met Katrien, de vrouw van de dirigent, kleedden we de hele zaal feestelijk aan en zorgden dat alle ingrediënten voor de exotische cocktails op tijd beschikbaar waren. Onze noeste arbeid werd duidelijk geappreciëerd. Het nieuwe programma van Mucho Gusto werkte opnieuw aanstekelijk. Zelf heb ik helaas niet veel van de MUZIEK kunnen genieten. Dat heb ik afgelopen weekend ruimschoots ingehaald op de Sinkenfeesten in Kortrijk. Mucho Gusto trad op de Grote Markt. Het zomerse weer kon op geen beter moment komen. Exotisch weer en exotische muziek: Fiësta Latina in the house.
Normaal zou ik ook nog eens afzakken naar Herzele maar was te laat weggeraakt uit Kortrijk om het slot van de tijdrit mee temaken. En zo besloot ik maar rustig thuis te blijven. Ik moest trouwens 's anderdaags vroeg uit de veren.
Ik had twee tickets op de kop getikt voor de MUSICAL Suske en Wiske en de Circusbaron. Gelukkig heb ik met Fré nog iemand in de vriendenkring die fan is van musicals. Ik zou hem om 10 u. bij hem thuis oppikken. Zo gezegd, zo gedaan. Hij had zijn usb-stick vol met musical- en filmmuziek gezet. Ondertussen heb ik nog weer nieuwe muziek leren kennen en hebben we goed meegezongen (Fré) -gekweeld (ikke) met de be/gekende musicalnummers. Na een leuke wandeling, lunch en nog een leuke wandeling kwamen we bij het Cultuurcentrum in Hasselt aan.
Eerst nog wat genoten van de zon voor de voorstelling begon. Op zich had ik wat schrik omdat het eerder voor kinderen leek. Maar niets was minder waar. Dankzij een schitterende cast met onder andere een 'improviserende Lambik' konden volwassenen even goed genieten van deze musical. Een pluim trouwens voor alle acteurs en het ensemble, evenals de crew die de animaties in elkaar had gestoken en projecteerde. Doe zo voort. Alleen zal het zonder Niels Destadsbader zijn. Die heeft gisteren afscheid genomen van zijn personage Wiske. Door zijn drukke agenda besliste hij om geen derde productie 'Suske en Wiske' meer te doen.
Langs deze weg wil ik toch nog eens de cast en crew feliciteren voor de knappe prestatie en hoop jullie in één of andere productie/musical nog eens terug aan het werk te mogen zien en horen.