Alias!

Deze week heb ik de dvd's van Alias! nog eens uit de kast gehaald. Er was niet zoveel op TV en ik dacht bij mezelf: "Ik ga nog eens mijn favoriete afleveringen bekijken." Het werd iets meer.
Toen de serie indertijd op TV kwam (de eerste maal was vrij laat op TV1, nu één), was ik onmiddellijk geboeid en verlangde telkens om het vervolg te zien. Het was één van de spannendste TV-series die er tot dan toe gemaakt werden (volgens mijn bescheiden mening dan toch).
Voor wie nog nooit van Alias! gehoord heeft, hier even een korte voorstelling: Zoals de titel doet vermoeden, moet het hoofdpersonage Sydney Bristow (Jennifer Garner) veel verschillende gedaantes aannemen. Zij is dubbelagente voor de CIA en SD6, dat zich uitgeeft als 'black ops' afdeling van de CIA maar uiteindelijk een onderdeel is van de criminele organisatie 'de Alliantie'. Sydney ontdekt dat haar vader Jack Bristow (Victor Garber) ook dubbelagent is bij deze twee organisaties. Samen met hun collega's van de CIA gaan ze dan ook verder 'Het Kwaad' te lijf.
Naast deze twee figuren zijn er natuurlijk nog een aantal personages die de vijf seizoenen lang een belangrijke rol in haar leven spelen zoals Arvin Sloane (Ron Rifkin), Irina Derevko (Lena Olin), Michael Vaughn (Michael Vartan), Marcus Dixon (Carl Lumbly), Marshall Flinkman (Kevin Weisman) en Eric Weiss (Greg Grunberg). Verder heb je nog haar huisgenoten Will Tippin (Bradley Cooper) en Francie Calfo (Merrin Dungey) in de eerste twee seizoenen en halfzus Nadia Santos (Mia Maestro) vanaf het derde tot het laatste seizoen en tussendoor loopt ze ook regelmatig de immer knappe, charmante maar oh zo kwaadaardige Julian Sark (David Anders) tegen het lijf. Zoals je merkt, kende deze serie heel wat topnamen in de cast en ik heb ze nog niet allemaal vernoemd. Natuurlijk mag ik Milo Rambaldi niet vergeten... ;-) maar om te weten wie of wat dat is, moet je de dvd's eens kopen of huren in de videotheek.
Naast deze 'aantrekkelijke' cast vind ik ook de kostumering fantastisch. Die afdeling verdient echt wel een pluim. Ook het verhaal en de plots vond en vind ik nog steeds boeiend. De slechteriken die ook hun goede kant laten zien en waarbij je dan ook twijfelen gaat of ze nog steeds slechterik zijn. Ook omgekeerd wanneer enkele 'goede' hun slechte kant laten zien, doet je dan weer denken dat ze je al enkele afleveringen in de maling hebben genomen.
Het zit vol intriges dat is zeker. De spanning is soms echt niet te snijden. Maar er is ook plaats voor humor (vooral dankzij Marshall) romantiek en vooral vriendschap.
Misschien één klein minpuntje, maar het zal wel ergens logisch zijn. Voor sommigen waarmee ik het al over Alias! had, vinden het vijfde seizoen net het seizoen teveel. In zekere zin hebben ze wel gelijk. Ook ik vond bepaalde zaken aan het vijfde seizoen jammer. Zo hoorden (hoe goed hun prestatie ook was) de twee nieuwe recruten er niet echt meer bij mijns inziens. Als ik punten moet geven op de verschillende seizoenen dan staan seizoen 2 en 4 op kop. Maar begrijp me niet verkeerd... ik ben blij dat ik de box gekocht heb met alle seizoenen en waar nog een extra dvd bij zat en zal die nog wel vaak bekijken.

Veldrijden duurt een uur...

... en op het einde wint Sven Nys
Gisteren ging ik naar de eerste superprestigewedstrijd in Ruddervoorde kijken. Voor wie een leek is, en zelfs de naam Sven Nys nog nooit hoorde (moet dan allicht uit een ander land of zelfs een andere planeet komen ;-) even uitleggen.
Het veldritseizoen is terug van start gegaan. Dat is dus 'koersen' in het veld (zoals het woord dus zegt). Net als op de weg, heb je in het veld ook verschillende competities. Je hebt de Wereldbeker, de GVA-trofee, de Superprestige en natuurlijk ook aparte wedstrijden en de kampioenschappen.

Gisteren ging dus de Superprestige van start. En het werd een zeer spannende wedstrijd gecombineerd met het prachtige weer een ongelooflijke aangename namiddag uit.
Alle toppers stonden aan de start: wereldkampioen Boom, Stybar, Wellens, Nys, Albert, Vervecken, Vantornout en zelfs de 'oude' getrouwe Groenendaal. Al van bij het begin koersten de veldrijders hard door. Het veld lag er mooi en technisch perfect bij. Klaas Vantornout trok en sleurde het hele pak uit elkaar. Even kon Lars Boom aanpikken maar naarmate de wedstrijd vorderde zagen we hem steeds verder achterop geraken. Ook Stybar was blijkbaar nog niet top. Sven Nys en Niels Albert daarentegen toonden zich overduidelijk. Nys was de enige die in eerste instantie bij Vantornout kon blijven en zelfs overnam. Albert moest al enkele 'cartouches' verschieten om tot bij het duo te kunnen komen. Dat deed hem uiteindelijk de das om bij de eindsprint die gemakkelijk gewonnen werd door Nys.
Zowel in Dottenijs (zaterdag) als in Ruddervoorde stond de man uit Baal op het hoogste schavotje. Ben al benieuwd naar het verdere verloop van het nieuwe veldritseizoen.

En dans...

OK. Ik geef het toe. Ik ben verslaafd. Niet aan drugs, alcohol, koffie.. maar aan dansen. Wie me al heel lang kent, denkt nu wellicht: "Dat is toch niets nieuws onder de zon. We weten al langer dat ze nooit kan blijven stilzitten en heel graag danst."
Dat klopt. Jaren geleden (in de jaren stillekes zouden we bijna kunnen stellen ;-) liep ik school op de danshumaniora in Brugge. Soms heb ik toch wel even spijt dat ik er vrijwel niets meer mee deed. Ik merk nog steeds dat ik, wanneer ik dans, alle zorgen en problemen vergeet.
Mijn 'verslaving' kwam terug naar boven door de dansfilms die ik de laatste tijd heb gezien. De laatste jaren raak ik moeilijk in de bioscoop tenzij af en toe eens met vrienden. De drukte op en naast het werk en het feit dat het financieel nogal een prijselijke bedoening zou worden als ik alle films die ik wil zien, zou bekijken op groot scherm, zorgden er voor dat mijn bezoekjes beperkt bleven. Ik kan het dus niet beter treffen dat mijn huisje dichtbij een videotheek ligt. Zo kan ik rustig mijn schade inhalen en de kosten blijven ook binnen de perken.
Ik heb dus onlangs een aantal dansfilms gehuurd: de twee Step Up films en Take the Lead. Man... de 'goesting' om terug te beginnen dansen is er meer dan ooit. Wat ik allemaal op het scherm te zien kreeg... Gewoonweg zalig! Ook de muziek in de films is aanstekelijk. Als ik die muziek beluister, fleur ik terug helemaal op. De benen kriebelen dan weer om te beginnen dansen of toch iets wat er op lijkt ;-) .
Voor wie deze films nog niet heeft gezien, eventjes korte synthese van de films.
Step Up begint bij drie vrienden die de toneelzaal van de Maryland School of Arts (MSA) vernielen. Tyler Gage (gespeeld door de knappe Channing Tatum) wordt aangehouden en moet als taakstraf schoonmaken in de bewuste school. Nora Clark (Jenna Dewan) werkt aan haar 'showcase' maar haar danspartner valt met een blessure uit. Tyler biedt haar aan om als vervanger in te springen. De rest kan je wel raden...
We zien Tyler (nog steeds een koppel met Nora (ook in het echt trouwens) en met wie hij samen op tournee zal vertrekken) in Step Up 2 (lees to) The Streets even terug als hij onze nieuwe heldin Andie West (Briana Evigan) de kans biedt om een auditie te doen bij MSA. Dat redt haar zodat ze bij haar vrienden kan blijven. In de school ontmoet ze Chase Collins (Robert Hoffman), mister populair en broer van de nieuwe directeur Blake Collins. Chase is de klassieke dans een beetje beu en hoopt om een crew op te starten om zo te kunnen deelnemen aan 'The Streets'.
Een leuk gegeven bij deze twee films: de twee hoofdrolspelers Channing en Robert zijn ook te zien aan de zijde van Amanda Bynes in 'She's the man'.
Tot slot: Take the lead. Terwijl in de Step Up-films het over een combinatie klassiek ballet en streetdance/hip hop gaat, is het centrale thema bij Take the lead 'Ballroom dancing', standaarddansen dus. Maar ook hier mengen de jongeren hun hip hop cultuur tussen de tango-, wals- en salsabewegingen. Tussen de jongelui herkennen we een bekend gezicht: Jenna Dewan als Sasha. Deze film dateert uit 2006 (het jaar Step Up ook uitkwam). De dansleraar Pierre Dulaine (dit verhaal is op zijn leven gebaseerd en zijn project dat hij in de publieke scholen van New York opgestart heeft) wordt ook prachtig vertolkt door Antonio Banderas. Het is zeker de moeite waard om deze film te huren. Er zit een belangrijk fragment in waardoor je zal begrijpen wat dansen voor mij betekent.

Peter Live

Het was gisteren de eerste uitzending van Peter Live. Radiostem Peter Vandeveire heeft een nieuw TV-programma op één. Helemaal heb ik het niet gezien maar tijdens het sporten heb ik toch een groot stuk van de show kunnen volgen.
Ik stond er oorspronkelijk een beetje sceptisch tegenover. Als presentator van de Provincieshow vond ik Peter niet echt geslaagd. Het is niet omdat je op radio scoort dat dit per definitie op tv ook zo is. Maar gisteren heeft hij me dan toch wel overtuigd. Peter Live bevat (naar mijn bescheiden mening dan toch;-) een groot gehalte aan amusement, humor en een sterk showelement. Als je dan als presentator nog 'in de maling' wordt genomen door je 'show'band en je eigen redactie, dan krijg je wel hilarische toestanden.
En nu we het over de band hebben... Nu snap ik wat mijn ex-collega bedoelde toen ze zei dat de MFT's (The Magical Flying Thunderbirds) een sabatjaar zouden nemen. Ze zijn dit najaar al ingepalmd als de 'Peter Live-band'. Aangezien dit één van mijn favoriete groepen is, kan dit aspect van de show zeker al niet meer stuk voor mij. Al had ik hen graag terug op het podium van Sint-Baafs tijdens de Gentse Feesten zien staan. Wie hen ooit al eens aan het werk zag, zal het met mij eens zijn: dit is gewoon de beste coverband die er bestaat. Enne... Peter Vandeveire weze gewaarschuwd... Ik vermoed dat ze hem nog wel eens voor 'voldongen feiten' (zoals zijn vroegere bandleden uitnodigen en dergelijke meer) zullen durven stellen.
De eerste Peter Live kon me dus zeker bekoren maar ik ben benieuwd of hij dit niveau, zal kunnen aanhouden. En vooral... zal hij er in slagen een hit te scoren?! ;-) De komende vrijdagen zijn alvast gereserveerd om lekker onderuit gezakt vanuit mijn gezellige, ruime sofa zijn vorderingen te volgen.