Het winter-wieler-seizoen deel 3

Deze post is een reactie op de berichten in de media van vorige en deze week over het 'dopinggebruik' van Iljo Keisse en over de veroordelingen van de ex-renners Museeuw, Peers, Planckaert en Declercq.
Het gaat er mij vooral om dat ik die 'heksenjacht' zo stilaan beu word. Begrijp me niet verkeerd. Ik wil hier geen pleidooi houden voor het gebruik van doping. Maar op het vlak van de aanpak en de publicatie omtrent dopinggebruik werkt men wel met twee maten en twee gewichten. Eerst plakt de pers Iljo Keisse aan de schandpaal en daarna publiceren ze een artikel over hoe Sporta de voetballers mee helpt verdedigen zodat ze hun dagelijkse bezigheden niet hoeven door te geven, al is het dan enkel één uurtje per dag. Verbeter me gerust, maar voor zover ik op de hoogte ben, moeten renners dit 365 dagen (in een schrikkeljaar 366 :p) 24 op 24 doen. Dus van eerlijkheid gesproken?!
En dan de dopinglijst. Jammer genoeg ben ik geen apothekeres of iets in die aard. Ik heb de lijst eens gedownload maar eerlijk gezegd snap ik er niet zo veel van. Er wordt wel onderscheid gemaakt tussen producten die zowel binnen als buiten wedstrijdverband niet mogen, alleen in wedstrijdverband en dan ook nog welke producten verboden zijn voor enkele sporten. Eigenlijk zou ik eens een lijst willen zien van producten waarin de verschillende verboden middelen aanwezig zijn. Dat zou al veel meer duidelijkheid scheppen. In elk geval staat onderaan de lijst nog dit vermeld: “De dopinglijst kan specifieke stoffen vermelden die gemakkelijk kunnen leiden tot het onbedoeld overtreden van anti-dopingregels doordat ze veel worden gebruikt in medicijnen of waarvan het minder waarschijnlijk is dat ze met succes worden gebruikt als doping.” Een dopingovertreding betreffende een dergelijke stof kan leiden tot een verlaagde sanctie zoals gesteld in de Code op voorwaarde dat: “…een sporter kan aantonen dat het gebruik van een dergelijke specifiek genoemde stof niet is geschied met het oogmerk de sportprestaties te verbeteren…” Wellicht wordt door de sporters hier vaak aan verzaakt omdat ze meestal door professionele medici begeleid worden en dus veronderstellen dat wat ze nemen niet (altijd) zo'n kwaad kan. Net als zo'n doodgewone burger als ik, kunnen ze niet alles weten. Een sporter moet zich concentreren op het trainen en zorgen dat ze fit zijn om hun sport te beoefenen. Dokters, kinesisten en verzorgers zijn er om hen met de rest bij te staan. Nu ja er zijn overal wel malafide personen die brood willen slaan uit 'illegale' praktijken.
Hierbij besluit ik met een bedenking/open vraag: wordt het niet tijd om 'topsport' even nader te onderzoeken (altijd hoger, verder, langer, vlugger, ...)? Er zal toch ooit eens een tijd komen dat men niet hoger, verder, langer of vlugger kan? Nu heeft de techologie nog een belangrijke impact alsook de voeding, vitaminen, andere producten om het uithoudingsvermogen en de kracht aan te scherpen. Misschien moet er gewoon onderzocht worden tot waar het allemaal medisch verantwoord kan? Uiteindelijk ben ik er van overtuigd dat je van een 'boerepaard' geen 'racepaard' kan maken en is het in die zin minder verantwoord om 'het boerepaard op te fokken' zodat het toch nog net mee zou kunnen.

Het winter-wieler-seizoen deel 2

Er zijn twee wielerdisciplines die vooral 's winters volk trekken. Enerzijds is dit het pistegebeuren dat ik met de Gentse 6-daagse uitvoerig in mijn vorige post aan bod liet komen. Nu wil ik het even over die andere discipline hebben: het veldrijden.
Dit weekend waren er opnieuw twee heel belangrijke crossen. Zaterdag vond een wereldbekerwedstrijd plaats in Koksijde. Gisteren, zondag, was er de manche van de Superprestige in Gieten. De eerste werd onverwachts gewonnen door Erwin Vervecken die het in de sprint haalde van topfavoriet Sven Nys. Met deze overwinning kroont hij zich meteen tot recordhouder wat zeges in Koksijde betreft. Gisteren in Gieten toonde Klaas(ke) Vantornhout zich de sterkste van ex-ploeggenoot Bart Wellens.
Geen overwinning voor Nys dus, maar hij heeft er al een sterk seizoen opzitten. Enkele nederlagen zullen zijn seizoen niet vergallen.
Bij Niels Albert daarentegen zit het seizoen er zo goed als zeker op. Normaal kon hij vandaag voor het eerst weer inspanningen doen na zijn ernstige val met een scheur van de milt en een ribbreuk tot gevolg. Ik ben eens benieuwd. Het is zo jammer want hij was in bloedvorm. Het was een plezier om hem de duels met streekgenoot Nys te zien uitvechten, en zelfs winnen. Nu moeten we helaas de rest van het seizoen zonder hem doen. Samen met Nys is Albert één van de weinige veldrijders van wie we technisch hoogstaand veldrijden kunnen verwachten. Ik wil hier echter de overige crossers geen onrecht aandoen. We kunnen best tevreden zijn met het Belgische (lees vrijwel exclusief Vlaamse) veldrijderspeloton. Als je de aankomstlijsten bekijkt van de afgelopen crossen, staan er vooral landgenoten bij de eerste tien op een Tsjech en/of een Nederlander na.
Toch mis ik de duels Nys/Albert. Dat is voor mij het veldrijden op topniveau. De technische vaardigheid die ze beiden hebben, het koersinzicht, ... Hopelijk verloopt de revalidatie van Niels voorspoedig zodat we hem toch nog op het eind van dit seizoen nog even aan het werk kunnen zien.
Bij deze: Niels, veel beterschap gewenst en een voorspoedige revalidatie!