De Zesdaagse van Gent deel 2

Zondag was de finaledag op de Gentse zesdaagse. En jawel, de heren Keisse en Bartko wisten in de finale ploegkoers toch nog de eindwinst naar hun hand te zetten.
Zaterdag ben ik er samen met een goede vriendin naar toe geweest. Ik had enkele vipkaarten op de kop weten te tikken. We hadden ook afgesproken met mijn beste vriendin en haar vriend die er ook zouden zijn.
De toekomst zesdaagse was nog bezig. Ik keek er naar uit om Brian Ligneel met Kieran De Fauw aan het werk te zien, net als Tosh Van der Sande met Davy Tuytens. Tot mijn grote ontgoocheling bleek Brian op vrijdag een zware smak gemaakt te hebben en zijn sleutelbeek was gebroken. Bij deze wensen we hem een voorspoedig herstel en kijken uit naar zijn deelname volgend jaar. Tosh (amper 17) is zowat de revelatie van de toekomst zesdaagse. Tot voor zaterdag stond hij met zijn ploegmakker Tuytens aan de leiding. Helaas konden twee buitenlandse teams hen nog voorbijsteken waardoor ze op de derde plaats geëindigd zijn. Maar ze sleepten wel de groene puntentrui in de wacht. Proficiat Toshke, je hebt zeker nog een gouden toekomst op de piste.
En dan waren de 'grote' jongens aan de beurt. We konden zoals al gezegd heel wat landgenoten verwelkomen. En ze hebben het er allesbehalve slecht van af gebracht. Kenny Deketele is vierdes geworden samen met zijn Italiaanse ploegmaat Marco Villa. En ook Nicky Cockuyt wist regelmatig mooie dingen te tonen aan het talrijk opgekomen publiek. Tim Mertens verraste vriend en vijand samen met zijn Duitse ploegmakker. Enkel Steve Schets presteerde minder maar die voelde zich blijkbaar niet zo super.
Hopelijk herpakt hij zich voor de wereldbekerwedstrijden in Sydney en Bejing. Want dat zijn de volgende grote opdrachten voor hem en de ploegmaats bij de nationale selectie: Ingmar De Poortere, Kenny De Ketele, Tim Mertens en Stijn Steels (inderdaad neef van). Iljo Keisse komt er enkel bij voor de wedstrijd in Bejing.
We volgen hun prestaties op deze belangrijke ontmoetingen met argusogen op de website van wielerbond vlaanderen: www.wielerbondvlaanderen.be of op de persoonlijke site van Stijn Steels: www.stijnsteels.tk.

De zesdaagse van Gent

Ja, dinsdag is het zover. De Gentse zesdaagse beginnen weer in het Kuipke. Een belevenis op zich. Je moet er geen wielerkenner of zelfs liefhebber zijn om met de ambiance te kunnen meeleven.
Vorig jaar was het de eerste keer dat ik er bij was op de zesdaagse. Ik had de piste van 't Kuipke al gezien maar dan met onze beloftvolle jeugd. Nu ging ik de profs aan het werk zien.
Het was echt fantastisch. De sfeer die er hing, dat kom je niet vaak tegen. Ik herinner me dat ik binnenkwam en de renners waren net begonnen aan de 500m sprint. Dimitri De Fauw probeerde al dagen het baanrecord te breken. Met 'piloot' Wouter Van Mechelen en de goede muziek stak hij de lont aan in 't Kuipke. Iedereen op het middenplein en op de tribunes stond in vuur en vlam en moedigde het duo aan om sneller en sneller te gaan. Ondanks dat hij het record nog niet kon breken, reed hij opnieuw een snelle tijd.
Ook Iljo Keisse bracht zijn 'showke' tijdens de dernykoers. Je had het publiek moeten horen. Eerst hing hij een paar meter achter de rest. Maar toen hij met zijn gangmaker sneller ging, joelde het publiek hem vooruit. Het was een feest. Tot...

... het noodlot toesloeg tijdens de ploegkoers. Een licht contact tussen De Fauw en Isaac Galvez had grote gevolgen. Galvez werd de hoogte in gecatapulteerd en kwam ongelukkig tegen de afsluiting terecht. Hij liet er zijn leven bij.
Wat mij vooral is bijgebleven: de solidariteit tussen de renners en het respect dat het publiek toonde. Het leek een grote familie. En dat is het ook.

Dat zullen we vanaf dinsdag 20 november weer kunnen beleven. Keisse en De Fauw zijn opnieuw van de partij met hun respectievelijke partners Bartko en Aeschbach. Maar ook jonge talenten uit eigen land komen op de piste: zo zijn er Ingmar De Poortere en Steve Schets, Kenny De Ketele die met oude rot Italiaan Villa aantreedt, Nicky Cockuyt die met routinier Steven De Neef rijdt en Tim Mertens met de Duitser Müller een koppel vormt.
Voor de wedstrijden is ook nog de Toekomst Zesdaagse waar enkele van onze beloften aan het werk zullen zijn. Zo zullen we o.a. Dave Mertens (broer van), Gert-Jan Van Immerseel en Glenn Foubert in actie zien. Maar zeker in het oog te houden: Davy Tuytens met Tosh Van de Sande en natuurlijk mijn favorieten Brian Ligneel met Kieran De Fauw!! Go for it jongens ;-)
Kijk ook op de officiële site van de Zesdaagse (update 20/11)

Bewegende poëzie of Poëzie in beweging ?!

Dinsdagavond in de vrije cursus gebarentaal hebben we het onder andere over poëzie gehad. Poëzie door doven geschreven of vertaald en uitgebeeld. Het was prachtig. Het ontroerde me.
Gebarentaal op zich vind ik al heel boeiend en de moeite om te leren en te gebruiken. Als je dan nog poëzie in gebaren ziet, dan doet het me wel iets.
Het deed me ook denken aan een kort gedichtje dat ik maanden geleden op mijn gsm kreeg van een goede vriend. Zelf schrijf ik heel veel, maar poëzie ging me nooit goed af om zelf te schrijven ondanks dat ik zeer gevoelig en emotioneel ben. En dan zoiets moois van iemand die slechthorend is... Ik mis het wel.
Kan ik dan geen poëzie schrijven? Ik heb wel jaren voordracht achter de rug. Het is een extra lang parcours geworden. Begonnen in de Waregemse academie bij Mieke Scheldeman. Daarna even afgehaakt omwille van de middelbare studies en een leerkracht die me niet lag. Toen ik in Brugge school liep, ging ik tijdens de laatste twee jaar elke woensdag les volgen bij Rita Vandenberghe aan het Brugse conservatorium. En uiteindelijk heb ik toch mijn diploma behaald aan de Waregemse academie bij Hilde Vanderstraeten.
We kregen zowel proza als poëzie voorgeschoteld. Maar dat laatste vond ik toch wel leuker. Ik ben trouwens nog steeds op zoek naar een gedicht met de titel 'Hamlet Suite'. De eerste twee zinnen kan ik me nog herinneren: "Ik vraag me af hoever Ophelia ging met Hamlet? Wat was er meer waarover Shakespeare nooit iets schreef?". De rest ben ik helaas vergeten. Het was ook geen gedicht dat ik moest voordragen maar iemand die samen met mij les volgde aan het Brugse conservatorium.
Via Hilde Vanderstraeten ontdekte ik de dichteres Edna St. Vincent Millay. Zij had heel mooie gedichten. Ooit brachten we met onze voordrachtklas een Valentijnprogramma met heel wat gedichten van deze poëte.
Hier de Engelse tekst van het gedicht dat ik samen met een collega-voordrachtstudente heb voorgedragen, zij in het Engels en ik in het Nederlands:

What Lips My Lips Have Kissed, And Where, And Why (Sonnet XLIII)

What lips my lips have kissed, and where, and why,
I have forgotten, and what arms have lain
Under my head till morning; but the rain
Is full of ghosts tonight, that tap and sigh
Upon the glass and listen for reply,
And in my heart there stirs a quiet pain
For unremembered lads that not again
Will turn to me at midnight with a cry.
Thus in winter stands the lonely tree,
Nor knows what birds have vanished one by one,
Yet knows its boughs more silent than before:
I cannot say what loves have come and gone,
I only know that summer sang in me
A little while, that in me sings no more.
(Edna St. Vincent Millay)

Ik probeer ook nog de vertaling van dit gedicht door Herman Deconinck op te snorren en hier te plaatsen.

Kevin op het ijs

Onlangs was hij nog te gast tijdens, als ik me niet vergis, de skate-off van Sterren op het ijs (SOI): Kevin Van der Perren. Hij is onze 'hoop' bij het kunstschaatsen bij de heren.
Jaren geleden hadden we bij de dames Katrien Pauwels (nu bekend als jurylid van SOI) die top 15 en zelfs top 10 (denk ik) was in het kunstrijden bij de dames. Nu hebben we jaren later eindelijk iemand die zelfs top 5 van de wereld is. Dat bewees hij vorig weekend in Skate Canada. Na de korte kür stond hij nog vijfdes gerangschikt. Maar met een uitstekende vrije kür rukte hij nog op naar de tweede plaats in de eindstand. Met andere woorden: hij heeft zelfs de topfavoriet Brian Joubert verslagen in de vrije kür.
Ik ben altijd al fan geweest van het kunstschaatsen. Ik was amper 11 toen het 'magische' ijsdansduo Torvill en Dean hun perfecte score haalden tijdens de Olympische Spelen in Sarajevo. Hun ijsdans op de tonen van de Bolero van Ravel was vernieuwend en prachtig. Toen ze als choreografen met de Duchesnay's werkten, gooiden ze ook hoge ogen. Vernieuwend en aantrekkelijke ijsdansen. Een genot om naar te kijken.
Naast het ijsdansen heb ik ook wel een zwak voor het kunstrijden bij de heren. Tjah, wat wil je. Als vrouw zie ik ook wel eens graag mooie mannen aan het werk. En vooral als ze nog extra spektakel brengen, ben ik helemaal verkocht.
Zo waren er de twee Brian's. Brian Orser en Brian Boitano. En dan ook nog Kurt Browning. Ik had het voor de Canadezen omdat zij net iets meer spektakel brachten dan de iets 'stijvere' Boitano. 'Hun opvolger' Elvis Stojko (ook Canadees) en de Fransman Phillipe Candeloro konden mij ook erg bekoren. Vooral de Fransman slaagde er steeds in om zijn kür met bravoure te brengen. Zijn vertolking van 'The Godfather' staat nog steeds in mijn geheugen geprent. En zijn jumps... Jammer dat die nooit echt aanvaard zijn, net als zijn pirouette.
Bij de dames zijn er vooral Katharina Witt (hoe kan het ook anders), Sorya Bonaly en Denise Biellmann met haar eigen pirouette die me bijgebleven zijn.
Hopelijk kunnen we binnenkort ook Kevin Van der Perren in het rijtje van deze schaatsgrootheden zien staan als Europees of (mogen we hopen en dromen) Wereldkampioen. We wensen hem alvast het beste toe dit seizoen.