Zo heet het boek geschreven door Mieke Vandromme en geïllustreerd met foto's van Dagmar Blommaert. Het boek vertelt het levensverhaal van 10 ondernemende vrouwen vertrekkend vanuit de invalshoek 'geuren'.
Enige tijd geleden ontving ik een uitnodiging via e-mail van de Uitgeverij Davidsfonds. Lang hoefde ik niet na te denken of ik al dan niet zou gaan. Tuurlijk wou ik aanwezig zijn. De samenwerking met Mieke ten tijde van mijn periode bij markant, het netwerk van ondernemende vrouwen, is er nog altijd één van de beste die ik mocht ervaren. Van haar heb ik ontzettend veel geleerd. Trouwens, het was ook al veel te lang geleden dat we elkaar zagen.
Vorige zaterdag was het zover. De locatie had ik al vlug gevonden. De voorstelling vond plaats in een (oude) school. We kregen eerst een inleiding over de geschiedenis en de betekenis van de verschillende geuren. Daarna konden we op verschillende plekjes in het gebouw naar vijf vertelsters luisteren. Ze lazen telkens fragmenten uit de verhalen van twee ondernemende vrouwen. In andere lokalen in het gebouw kon je dan weer genieten van allerlei geuren. Ik vond het allemaal heel origineel gevonden. We hadden tijd van 18 tot 20 u. De tijd vloog voorbij. Daarna was er een receptie vooral bedoeld om te netwerken. Mieke is nu eenmaal voorzitter van markant.
We konden het boek ter plaatse kopen. De prijs viel echt mee en dus aarzelde ik geen moment. Een handtekening mocht eveneens niet ontbreken in het boek.
Tussen het drukke signeren door had Mieke toch even tijd om een babbeltje te slaan. Terwijl we wat bijpraatten, kwam ineens een koppel om een handtekening vragen. De dame kwam me niet onbekend voor. Toen ik haar naam hoorde, wist ik het meteen: mijn docente Spaans van in Antwerpen. Vreemd om oud-docenten zo nog eens tegen het lijf te lopen. Het werd een leuke babbel over vroeger en nu. Er is al heel veel veranderd blijkbaar. Normaal zou er ergens in oktober, november een oud-studentenavond moeten zijn. Hopelijk kan ik er heen gaan.
Tot slot heb ik dankzij dit boek ook weer zin om verder te schrijven aan mijn eigen boek. Het ligt al meer dan een jaar stil maar het wordt stilaan tijd dat ik er een 'einde' aan brei. Met de zomer in het vooruitzicht zal er (misschien toch wel) weer wat tijd vrij komen om mijn plannen uit te voeren. Althans, dit zijn toch de voornemens.
Enige tijd geleden ontving ik een uitnodiging via e-mail van de Uitgeverij Davidsfonds. Lang hoefde ik niet na te denken of ik al dan niet zou gaan. Tuurlijk wou ik aanwezig zijn. De samenwerking met Mieke ten tijde van mijn periode bij markant, het netwerk van ondernemende vrouwen, is er nog altijd één van de beste die ik mocht ervaren. Van haar heb ik ontzettend veel geleerd. Trouwens, het was ook al veel te lang geleden dat we elkaar zagen.
Vorige zaterdag was het zover. De locatie had ik al vlug gevonden. De voorstelling vond plaats in een (oude) school. We kregen eerst een inleiding over de geschiedenis en de betekenis van de verschillende geuren. Daarna konden we op verschillende plekjes in het gebouw naar vijf vertelsters luisteren. Ze lazen telkens fragmenten uit de verhalen van twee ondernemende vrouwen. In andere lokalen in het gebouw kon je dan weer genieten van allerlei geuren. Ik vond het allemaal heel origineel gevonden. We hadden tijd van 18 tot 20 u. De tijd vloog voorbij. Daarna was er een receptie vooral bedoeld om te netwerken. Mieke is nu eenmaal voorzitter van markant.
We konden het boek ter plaatse kopen. De prijs viel echt mee en dus aarzelde ik geen moment. Een handtekening mocht eveneens niet ontbreken in het boek.
Tussen het drukke signeren door had Mieke toch even tijd om een babbeltje te slaan. Terwijl we wat bijpraatten, kwam ineens een koppel om een handtekening vragen. De dame kwam me niet onbekend voor. Toen ik haar naam hoorde, wist ik het meteen: mijn docente Spaans van in Antwerpen. Vreemd om oud-docenten zo nog eens tegen het lijf te lopen. Het werd een leuke babbel over vroeger en nu. Er is al heel veel veranderd blijkbaar. Normaal zou er ergens in oktober, november een oud-studentenavond moeten zijn. Hopelijk kan ik er heen gaan.
Tot slot heb ik dankzij dit boek ook weer zin om verder te schrijven aan mijn eigen boek. Het ligt al meer dan een jaar stil maar het wordt stilaan tijd dat ik er een 'einde' aan brei. Met de zomer in het vooruitzicht zal er (misschien toch wel) weer wat tijd vrij komen om mijn plannen uit te voeren. Althans, dit zijn toch de voornemens.
