Het wielervoorjaar

Het is hier nogal hectisch geweest. Druk, druk en nog eens druk. Soms wist ik niet eens meer waar mijn hoofd stond (maar het staat nog steeds waar het hoort te staan ;-). Gecross van hier naar daar voor de krant, het muziek, op stap met vrienden... en natuurlijk de voorjaarskoersen.
Die laatste had ik niet willen missen. De heren wielrenners hebben er een spannend en mooi wielervoorjaar van gemaakt met als grootste smaakmakers de renners van Quick Step, Cervélo, Team Columbia, Rabobank. Ook Silence Lotto toonde zich al veel in de koersen maar kon nog geen grote prijs wegkapen.
Zelf ben ik naar een aantal koersen ter plaatse gaan kijken. De eerste was Kuurne-Brussel-Kuurne. Ik ga altijd op dezelfde plaatsen kijken: 'het Molenhuis' en 'de Herder'. Het parcours is ideaal om met de fiets van de ene café naar de andere te fietsen en terug. Zo kan ik ze altijd een zestal keer voorbij zien fietsen. Pas na de laatste passage aan 'de Herder', stormen we met een grote schare toeschouwers het café binnen om de aankomst nog te kunnen meemaken. Wegens mijn iets te kleine gestalte kon ik amper de overwinning van Tom Boonen nog meepikken.
Van dan af konden we de renners meermaals door onze streek zien rijden. Ik stapte een groot stuk van het parcours af in Nokere en zag ze wel vijf keer voorbijrazen en de zesde keer aan de finish die Graeme Browne als eerste overschreed.
Normaal zou ik ook naar de start en aankomst van Dwars door Vlaanderen gaan maar door het te slechte weer besloot ik maar om bij mijn ouders voor de buis te zitten, lekker in de warmte. En daarbij, ik had ze toch al 's middags in de straat van mijn ouders zien passeren. Ik was ontzettend blij met de overwinning van Kevin Van Impe.
De E3-prijs daarentegen kon ik zeker niet laten. Ze vertrekken bijna aan mijn voordeur. Het was ook prachtig weer 's morgens. Ik ging langs de rennersbussen en kwam een aantal bekenden tegen. Na de start ging ik even weer huiswaarts. Toen mijn logées gearriveerd waren, zochten we terug het centrum op. We volgden de koers een groot stuk op TV tot de renners Harelbeke naderden. Uiteindelijk zagen we Tom Boonen op een tweede plaats strandden na Filippo Pozzato.
Van toen af heb ik de grote koersen vanuit één of andere huiskamer gevolgd. Op de Ronde van Vlaanderen was ik op bezoek bij een nicht van mij. Streekrenner Stijn Devolder boekte zijn tweede winst op rij in de RVV. Toen hij zijn vingers in de lucht stak, richting hemel, kreeg ik het wel even moeilijk. Ik wist meteen dat hij deze overwinning opdroeg aan Frederiek Nolf, die tijdens de Ronde van Quatar in zijn slaap overleed. Mooi gebaar Stijn.
En dan de week erop: de hel van Parijs-Roubaix en dat op Pasen, stel je voor. En de sterkste van het hele pak maakte het ook in schoonheid af: Tommeke Boonen, eveneens een tweede overwinning op rij in deze kasseiklassieker. Hiermee staat hij nu al op drie overwinningen en kan volgend jaar misschien Meneer Parijs-Roubaix, Roger Devlaminck bijbenen in het aantal overwinningen.
Zondag is er nog Luik-Bastenaken-Luik die definitief het klassieke voorjaar afsluit. Dan beginnen we aan de grote en kleine rondes. Ik kijk alvast uit naar de Ronde van België. Misschien zal ik daar ook wel op één of andere aankomstplaats opduiken.

De Homeless World Cup

Gisteren was het de eerste uitzending van de 'Homeless World Cup'. Ik had al enkele aankondigingsfilmpjes gezien en was wel nieuwsgierig wat het zou geven.
Het concept is: Het is gestart als een sociaal project in Antwerpen. Gilles De Bilde moet een team zien samen te stellen met mensen die dakloos zijn. Met acht spelers trekt hij dan richting Melbourne om deel te nemen aan de 'Homeless World Cup.'
De bedoeling van het project: daklozen een kans te geven zich te bewijzen dat ze vooruit willen in het leven, een kans om iets moois te laten realiseren waardoor ze terug vertrouwen krijgen.

Ex-voetballer Gilles De Bilde werd aangezocht om bondscoach te worden van de Belgische, zeg maar Antwerpse, Homeless World Cup-voetbalploeg. Hij kreeg een jaar om deze groep bij elkaar te krijgen en ze klaar te stomen.
Gisteren keerden we dus terug naar december 2007. Gilles moest op zoek naar spelers om deel te nemen aan een 'kennismakingstornooi'. Op dat tornooi kon hij dan zien wie wel en wie geen talent voor voetbal heeft, en wie erg gemotiveerd was om het tot de ploeg te schoppen die een jaar later naar Australië zou trekken.
Het bleek geen gemakkelijke klus te zijn om dakloze mensen hiervan te overtuigen. Uiteindelijk worden ze gefilmd en ze hebben ook hun trots waardoor ze liever niet met hun gezicht op TV willen komen.
Dan botste hij op Pedro en Steve. Die waren in tegenstelling tot vele anderen onmiddellijk gewonnen voor het initiatief. Ze zagen hier een kans in om te tonen aan de 'buitenwereld' dat ze hun 'slechte' verleden achter zich willen laten en een nieuw leven willen opbouwen.
Ik ben alvast gewonnen voor deze reportagereeks. Ze doet me denken aan 'Voorbij de grens' van Lieve Blancquaert die met tien personen met een handicap door het oerwoud van Nicaragua trok. Het wekt geen medelijden op maar integendeel bewondering voor hun prestaties. Deze reportages maken de mensen niet belachelijk maar schetsen een sereen beeld van hun situaties.
Ondertussen zijn al in verschillende steden dergelijke ploegen opgestart om in tornooien uit te maken wie naar de volgende World Cup mag in Italië.
Je kan de weg naar de 'Homeless World Cup 2008' volgen op één, elke maandag om 20.30 u. of surf eens naar de website: www.belgianhomelesscup.be.