Er zijn twee wielerdisciplines die vooral 's winters volk trekken. Enerzijds is dit het pistegebeuren dat ik met de Gentse 6-daagse uitvoerig in mijn vorige post aan bod liet komen. Nu wil ik het even over die andere discipline hebben: het veldrijden.
Dit weekend waren er opnieuw twee heel belangrijke crossen. Zaterdag vond een wereldbekerwedstrijd plaats in Koksijde. Gisteren, zondag, was er de manche van de Superprestige in Gieten. De eerste werd onverwachts gewonnen door Erwin Vervecken die het in de sprint haalde van topfavoriet Sven Nys. Met deze overwinning kroont hij zich meteen tot recordhouder wat zeges in Koksijde betreft. Gisteren in Gieten toonde Klaas(ke) Vantornhout zich de sterkste van ex-ploeggenoot Bart Wellens.
Geen overwinning voor Nys dus, maar hij heeft er al een sterk seizoen opzitten. Enkele nederlagen zullen zijn seizoen niet vergallen.
Bij Niels Albert daarentegen zit het seizoen er zo goed als zeker op. Normaal kon hij vandaag voor het eerst weer inspanningen doen na zijn ernstige val met een scheur van de milt en een ribbreuk tot gevolg. Ik ben eens benieuwd. Het is zo jammer want hij was in bloedvorm. Het was een plezier om hem de duels met streekgenoot Nys te zien uitvechten, en zelfs winnen. Nu moeten we helaas de rest van het seizoen zonder hem doen. Samen met Nys is Albert één van de weinige veldrijders van wie we technisch hoogstaand veldrijden kunnen verwachten. Ik wil hier echter de overige crossers geen onrecht aandoen. We kunnen best tevreden zijn met het Belgische (lees vrijwel exclusief Vlaamse) veldrijderspeloton. Als je de aankomstlijsten bekijkt van de afgelopen crossen, staan er vooral landgenoten bij de eerste tien op een Tsjech en/of een Nederlander na.
Toch mis ik de duels Nys/Albert. Dat is voor mij het veldrijden op topniveau. De technische vaardigheid die ze beiden hebben, het koersinzicht, ... Hopelijk verloopt de revalidatie van Niels voorspoedig zodat we hem toch nog op het eind van dit seizoen nog even aan het werk kunnen zien.
Bij deze: Niels, veel beterschap gewenst en een voorspoedige revalidatie!
Dit weekend waren er opnieuw twee heel belangrijke crossen. Zaterdag vond een wereldbekerwedstrijd plaats in Koksijde. Gisteren, zondag, was er de manche van de Superprestige in Gieten. De eerste werd onverwachts gewonnen door Erwin Vervecken die het in de sprint haalde van topfavoriet Sven Nys. Met deze overwinning kroont hij zich meteen tot recordhouder wat zeges in Koksijde betreft. Gisteren in Gieten toonde Klaas(ke) Vantornhout zich de sterkste van ex-ploeggenoot Bart Wellens.
Geen overwinning voor Nys dus, maar hij heeft er al een sterk seizoen opzitten. Enkele nederlagen zullen zijn seizoen niet vergallen.
Bij Niels Albert daarentegen zit het seizoen er zo goed als zeker op. Normaal kon hij vandaag voor het eerst weer inspanningen doen na zijn ernstige val met een scheur van de milt en een ribbreuk tot gevolg. Ik ben eens benieuwd. Het is zo jammer want hij was in bloedvorm. Het was een plezier om hem de duels met streekgenoot Nys te zien uitvechten, en zelfs winnen. Nu moeten we helaas de rest van het seizoen zonder hem doen. Samen met Nys is Albert één van de weinige veldrijders van wie we technisch hoogstaand veldrijden kunnen verwachten. Ik wil hier echter de overige crossers geen onrecht aandoen. We kunnen best tevreden zijn met het Belgische (lees vrijwel exclusief Vlaamse) veldrijderspeloton. Als je de aankomstlijsten bekijkt van de afgelopen crossen, staan er vooral landgenoten bij de eerste tien op een Tsjech en/of een Nederlander na.
Toch mis ik de duels Nys/Albert. Dat is voor mij het veldrijden op topniveau. De technische vaardigheid die ze beiden hebben, het koersinzicht, ... Hopelijk verloopt de revalidatie van Niels voorspoedig zodat we hem toch nog op het eind van dit seizoen nog even aan het werk kunnen zien.
Bij deze: Niels, veel beterschap gewenst en een voorspoedige revalidatie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten