... met een sportief staartje
Vorig weekend stond vooral in het teken van de Hafabra-muziek. Ik hoor je al denken: Hafabra? :s Wat voor beest is dat? Het is geen beest ;-) maar de afkorting voor Harmonie, Fanfare en Brassband. Vrijdag was het harmonietijd, zaterdag brassband.
Jaarlijks hebben we met het Bevers Harmonieorkest ons nieuwjaarsconcert in de kerk van Beveren-Leie. Dat was dus vrijdagavond. Na maanden van repetities brachten we opnieuw een prachtig concert, al zeg ik het zelf. Ondanks dat er niet veel werken op het programma stonden, boden we een goedgevuld programma aan. Starten deden we op Italiaanse wijze met Banda Sucre, een typisch Italiaanse mars.
Daarna kwam Third Symphony aan de beurt. De componist James Barnes begon dit werk te componeren net nadat zijn dochtertje Nathalie gestorven was. Je hoort dus in het eerste en tweede deel de woede, het verdriet om het verlies van zijn kind. Het derde deel is het meest emotionele. Barnes wou hier het beeld scheppen van een utopie, een wereld hoe die zou zijn mocht Nathalie nog leven. Het is ook voor dirigent en muzikanten een hele opdracht om de noten om te zetten in de sfeer die de componist wou creëren. Tot slot het vierde deel. Ondertussen was Barnes terug vader geworden van een zoon toen hij aan het vierde deel begon te schrijven. Het is dan ook veel vrolijker dan de eerste twee delen. Een happy end als het ware. Dit werk heeft het orkest opgegeven als keuzewerk voor het Wereld Muziek Concours in Kerkrade komende zomer. Dirigent en muzikanten zullen er mee strijden voor de wereldtitel in de concertreeks, de hoogste categorie.
Deel twee van het concert begon met New York. Neen, niet het nummer dat bekend werd door Frank Sinatra. De componist van 'ons' New York is Nigel Hess. Hij lijkt misschien onbekend maar schreef voor Britse en Amerikaanse tv- en theaterproducties. New York komt uit zijn werk East Coast Pictures dat hij speciaal voor harmonieorkest geschreven heeft.
Tot slot van het officiële programma brachten we Pinocho van Ferrer Ferran. Dit was het plichtwerk op het Certamen de Bandas de Musica in Valencia afgelopen zomer. Het verhaal van Pinokkio, iedereen wel bekend, wordt prachtig beschreven in de muziek.
Als eerste toegift speelden we Dichter en Boer van Franz von Suppé. Dit was een eerbetoon aan voorzitter Marcel Depoortere. Hij heeft afscheid genomen als president van het orkest maar we hopen hem als ere-voorzitter nog vaak in het lokaal en op concerten te mogen verwelkomen. Santorini stond vorig jaar al op het programma. We hernamen dit ook nu als een toemaatje. En natuurlijk werd het concert passend afgesloten met de Radetsky Mars.
Zonder blasé over te komen, was het publiek opnieuw laaiend enthousiast. Opdracht volbracht dus en komende zaterdag doen we het nog eens netjes over in de Brielpoort in Deinze om 20 u. Kom gerust af.
Oorspronkelijk had ik op zaterdag niets gepland. Maar na één van de repetities hoorde ik dat de Metropole Brass Band een CD-voorstelling gaf in Buggenhout. Niets bijzonders zou je denken, ware het niet dat solist Geert De Vos, bastrombonist bij o.a. De Munt, een werk zou brengen van Wim Bex, de bastrombonist die mee was in Valencia en ook op ons nieuwjaarsconcert meespeelde. Tijdens onze babbel op het vliegtuig richting Valencia (zie post over Valenciaverslag) had Wim verteld dat hij zelf ook componeerde. Ik had hem toen gevraagd dat, indien één van zijn werken zou uitgevoerd worden, hij mij dat wel mocht laten weten. En ja, belofte maakt schuld, dus ging het zaterdag richting Buggenhout. Het was niet onmiddellijk bij de deur maar de kwaliteit die ik te horen kreeg, compenseerde dit ruimschoots. Het was vooral uitkijken naar 'Vademecum for Bass Trombone', het concerto voor bastrombone dat Wim componeerde. En het kon me zeker bekoren. Al kocht ik de CD niet ter plaatse, toch heb ik hem wel besteld. Je kan hem ook bestellen op de site van Metropole Brass Band. Het is zeker een aanrader.
Mijn weekend heb ik zondag voor de buis afgesloten, kijkend naar het BK veldrijden. En jawel. Sven Nys maakte zijn favorietenrol waar. Het was een podium om U tegen te zeggen: Sven Nys goud en Belgisch Kampioen, Niels Albert zilver en Kevin Pauwels brons: met andere woorden de koning gevolgd door de kroonprins en de prins. Dit belooft voor de komende weken. Hoogerheide, here we come.
Vorig weekend stond vooral in het teken van de Hafabra-muziek. Ik hoor je al denken: Hafabra? :s Wat voor beest is dat? Het is geen beest ;-) maar de afkorting voor Harmonie, Fanfare en Brassband. Vrijdag was het harmonietijd, zaterdag brassband.
Jaarlijks hebben we met het Bevers Harmonieorkest ons nieuwjaarsconcert in de kerk van Beveren-Leie. Dat was dus vrijdagavond. Na maanden van repetities brachten we opnieuw een prachtig concert, al zeg ik het zelf. Ondanks dat er niet veel werken op het programma stonden, boden we een goedgevuld programma aan. Starten deden we op Italiaanse wijze met Banda Sucre, een typisch Italiaanse mars.
Daarna kwam Third Symphony aan de beurt. De componist James Barnes begon dit werk te componeren net nadat zijn dochtertje Nathalie gestorven was. Je hoort dus in het eerste en tweede deel de woede, het verdriet om het verlies van zijn kind. Het derde deel is het meest emotionele. Barnes wou hier het beeld scheppen van een utopie, een wereld hoe die zou zijn mocht Nathalie nog leven. Het is ook voor dirigent en muzikanten een hele opdracht om de noten om te zetten in de sfeer die de componist wou creëren. Tot slot het vierde deel. Ondertussen was Barnes terug vader geworden van een zoon toen hij aan het vierde deel begon te schrijven. Het is dan ook veel vrolijker dan de eerste twee delen. Een happy end als het ware. Dit werk heeft het orkest opgegeven als keuzewerk voor het Wereld Muziek Concours in Kerkrade komende zomer. Dirigent en muzikanten zullen er mee strijden voor de wereldtitel in de concertreeks, de hoogste categorie.
Deel twee van het concert begon met New York. Neen, niet het nummer dat bekend werd door Frank Sinatra. De componist van 'ons' New York is Nigel Hess. Hij lijkt misschien onbekend maar schreef voor Britse en Amerikaanse tv- en theaterproducties. New York komt uit zijn werk East Coast Pictures dat hij speciaal voor harmonieorkest geschreven heeft.
Tot slot van het officiële programma brachten we Pinocho van Ferrer Ferran. Dit was het plichtwerk op het Certamen de Bandas de Musica in Valencia afgelopen zomer. Het verhaal van Pinokkio, iedereen wel bekend, wordt prachtig beschreven in de muziek.
Als eerste toegift speelden we Dichter en Boer van Franz von Suppé. Dit was een eerbetoon aan voorzitter Marcel Depoortere. Hij heeft afscheid genomen als president van het orkest maar we hopen hem als ere-voorzitter nog vaak in het lokaal en op concerten te mogen verwelkomen. Santorini stond vorig jaar al op het programma. We hernamen dit ook nu als een toemaatje. En natuurlijk werd het concert passend afgesloten met de Radetsky Mars.
Zonder blasé over te komen, was het publiek opnieuw laaiend enthousiast. Opdracht volbracht dus en komende zaterdag doen we het nog eens netjes over in de Brielpoort in Deinze om 20 u. Kom gerust af.
Oorspronkelijk had ik op zaterdag niets gepland. Maar na één van de repetities hoorde ik dat de Metropole Brass Band een CD-voorstelling gaf in Buggenhout. Niets bijzonders zou je denken, ware het niet dat solist Geert De Vos, bastrombonist bij o.a. De Munt, een werk zou brengen van Wim Bex, de bastrombonist die mee was in Valencia en ook op ons nieuwjaarsconcert meespeelde. Tijdens onze babbel op het vliegtuig richting Valencia (zie post over Valenciaverslag) had Wim verteld dat hij zelf ook componeerde. Ik had hem toen gevraagd dat, indien één van zijn werken zou uitgevoerd worden, hij mij dat wel mocht laten weten. En ja, belofte maakt schuld, dus ging het zaterdag richting Buggenhout. Het was niet onmiddellijk bij de deur maar de kwaliteit die ik te horen kreeg, compenseerde dit ruimschoots. Het was vooral uitkijken naar 'Vademecum for Bass Trombone', het concerto voor bastrombone dat Wim componeerde. En het kon me zeker bekoren. Al kocht ik de CD niet ter plaatse, toch heb ik hem wel besteld. Je kan hem ook bestellen op de site van Metropole Brass Band. Het is zeker een aanrader.
Mijn weekend heb ik zondag voor de buis afgesloten, kijkend naar het BK veldrijden. En jawel. Sven Nys maakte zijn favorietenrol waar. Het was een podium om U tegen te zeggen: Sven Nys goud en Belgisch Kampioen, Niels Albert zilver en Kevin Pauwels brons: met andere woorden de koning gevolgd door de kroonprins en de prins. Dit belooft voor de komende weken. Hoogerheide, here we come.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten