Normaal is Vrijdag de 13de een rampdag. Althans volgens de overlevering en de film(s). Sinds afgelopen vrijdag de 23ste hebben we er in België weer een traumatische ervaring bij. Wie krijgt niet de rillingen als we de beelden van het kinderdagverblijf in Dendermonde/Sint-Gillis (terug)zien. Wie doodt nu baby's, de onschuldigsten der onschuldigen?
De laatste jaren gebeuren steeds meer krankzinnige dingen. Wat er omgaat in het hoofd van dergelijke mensen? Het is een groot raadsel/mysterie. Dergelijke gebeurtenissen doen ons even stilstaan bij het hoe en waarom? Wat is de drijfveer om zoiets gruwelijks te doen?
Velen die dit hier lezen, zullen misschien denken van 'wat een moraalridder'/conservatievelinge. Maar ik merk dat het normenbesef zwaar achteruitgaat de laatste jaren. Vooral wat je op TV te zien krijgt, laat soms weinig aan de verbeelding over. Als ik soms hoor welke praat jongeren vandaag de dag verkopen, het grenst soms aan het onvoorstelbare. Je merkt dat ze dingen op TV zien die ze beter op zo een jonge leeftijd nog niet voor ogen krijgen. En als sommige volwassenen fictie van realiteit nog niet kunnen onderscheiden, hoe kunnen we dat dan van kinderen/jongeren verwachten. Het zijn de volwassen die hen het besef van goed en kwaad, de waarden en normen in het leven, moeten bijbrengen.
Helaas zijn het tragische gebeurtenissen zoals deze met het kinderdagverblijf Fabeltjesland die ons terug met de voeten op de grond brengen en ons doen nadenken over waar het met onze samenleving naar toe gaat.
Langs deze weg wil ik ook mijn medeleven betuigen aan de getroffen families en wens hen veel sterkte in deze donkere periode toe.
De laatste jaren gebeuren steeds meer krankzinnige dingen. Wat er omgaat in het hoofd van dergelijke mensen? Het is een groot raadsel/mysterie. Dergelijke gebeurtenissen doen ons even stilstaan bij het hoe en waarom? Wat is de drijfveer om zoiets gruwelijks te doen?
Velen die dit hier lezen, zullen misschien denken van 'wat een moraalridder'/conservatievelinge. Maar ik merk dat het normenbesef zwaar achteruitgaat de laatste jaren. Vooral wat je op TV te zien krijgt, laat soms weinig aan de verbeelding over. Als ik soms hoor welke praat jongeren vandaag de dag verkopen, het grenst soms aan het onvoorstelbare. Je merkt dat ze dingen op TV zien die ze beter op zo een jonge leeftijd nog niet voor ogen krijgen. En als sommige volwassenen fictie van realiteit nog niet kunnen onderscheiden, hoe kunnen we dat dan van kinderen/jongeren verwachten. Het zijn de volwassen die hen het besef van goed en kwaad, de waarden en normen in het leven, moeten bijbrengen.
Helaas zijn het tragische gebeurtenissen zoals deze met het kinderdagverblijf Fabeltjesland die ons terug met de voeten op de grond brengen en ons doen nadenken over waar het met onze samenleving naar toe gaat.
Langs deze weg wil ik ook mijn medeleven betuigen aan de getroffen families en wens hen veel sterkte in deze donkere periode toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten