Certamen de Bandas de Musica 2008

Sinds dinsdagmiddag zijn we met het Bevers Harmonieorkest terug in het land. We beleefden een leuke 5-daagse in het (toch niet altijd even) zonnige Valencia met als hoogtepunt onze prachtige prestatie tijdens het Certamen de Bandas de Musica in de stierenarena van Valencia.
We vertrokken op donderdag 10 juli. Na nog een halve dag sprinten van hier naar daar op het werk, haalde ik nog een laatste sprint uit mijn benen om tijdig mijn trein vanuit het Brusselse noordstation naar dat van de nationale luchthaven te nemen.
Na een kort telefoontje met Claude, één van onze reislei(ij)ders ;-) had ik de groep al vlug gevonden. Zij waren er ook maar net en waren al met het inchecken begonnen. Ik hing dus aan de staart van het peloton en moest dus nog een tijd wachten tot het mijn beurt was. Ik kreeg het 'internationaal' gezelschap van twee voor mij tot dan toe onbekende muzikanten met Anne, een Finse clarinetiste en Wim, een Limburgse (wereldburger dus) bastrombonist. We raakten aan de praat en tot mijn eigen scha en schande ontdekte ik dat ik dat ik Wim eigenlijk al aan het werk gezien had bij Mucho Gusto.
Mijn 'kompanen' bleken ook mijn reisgenoten te zijn op het vliegtuig. Van het geplande 'schoonheidsslaapje' (had 's nachts wat te onrustig geslapen en dacht op het vliegtuig dit in te halen) kwam niets in huis. Het werd een plezante en interessante babbel van een uurtje of twee in de plaats.
In Valencia stonden een aantal bussen ons op te wachten om ons naar het hotel waar we de volle periode zouden verblijven, te voeren. We hadden al één en ander vernomen over het hotel maar het bleek er nog luxueuzer te zijn dan ik had verwacht.
Onze 'tolk' Griet (ook muzikante) was al een aantal dagen voordien vertrokken om de organisatie in goede banen te leiden. Met de avonturen van vijf jaar terug nog in het achterhoofd wilden we ons niet meer zo laten verrassen. Ze had alles perfect voorbereid en riep kamer per kamer af. Mijn kamergenote Ingrid en ik verbleven op kamer 107, mooi zicht op het industriepark waarin het hotel zich bevond, al hebben we niet zo veel in onze kamer doorgebracht.
De eerste dagen stonden vooral in het teken van onze deelname aan het tornooi. Vrijdagmorgen repetitie en 'stap'repetitie (zie foto). 's Namiddags waren we een beetje vrij maar tegen 18 u. moesten we al klaar staan voor het vertrek naar het stadje Sax. Na een busrit van 2 uur kwamen we er aan. Iedereen zette zijn instrument aan de kant en ging eten en drank halen. Wij met het slagwerk hadden er geen tijd voor want alles moest klaargezet worden. Toen bleek dat er te weinig lunchpakketten mee waren, ging Liesbet nog enkele broodjes met tortilla voor ons halen. Zo hoefden we toch niet met een lege maag te spelen.
Het werd een tof optreden met aandachtige toehoorders. We speelden in het eerste deel de werken die we 's anderendaags zouden spelen. Het tweede deel omvatte: The Rock, Santorini, Filipe Gomez en Banda Sucre. Het was al ruim 4 uur in de morgen toen we terug bij het hotel aankwamen. Op dat moment waren de meesten al hun vermoeide moment voorbij. Toch zijn we nog een paar uurtjes onder de wol gekropen. We moesten namelijk fris genoeg zijn om 's avonds het tornooi te spelen.
Opnieuw om 18 u. moesten we klaar staan om naar de 'Plaza de Toros' te vertrekken. De intrede in de arena was om een uur of 19.30 u. Onze staprepetities hadden duidelijk iets opgeleverd en iedereen deed het zeer gedisciplineerd. Ik wil niet teveel 'stoefen' maar ik denk wel dat wij ons het best hebben voorgesteld. Het publiek was alvast hoorbaar tevreden.
Het weer zat ons echter niet te veel mee. Toen het tweede orkest op het podium zou verschijnen, stak er een windhoos op. Een pauze van 20 minuten die tot een drie kwartier zou oplopen werd aangekondigd. Uiteindelijk kon dit orkest zijn ding doen. Opnieuw problemen toen het derde orkest al op het podium zat. Een stortbui gooide opnieuw roet in het eten. Het zag er ineens naar uit dat het allemaal letterlijk in het water zou vallen en dat we alle instrumenten zouden moeten verhuizen naar de Palau de la Musica (mooie concertzaal). De bui ging echter over en ook Bunol kon zich van zijn beste kant tonen. We waren het laatste orkest dus wisten we dat het heel laat zou worden. Na Cullera was het dan (om 3 u. in de morgen, ruim een uur later dan voorzien) onze beurt. Al bij al een goede prestatie geleverd. We werden uiteindelijk derde na Cullera en Bunol. We mogen dus best tevreden zijn in de gegeven omstandigheden. En dat waren we ook. Ons feest aan het hotel duurde zowat tot 10.30 u. Nog een tweetal uurtjes gaan slapen en dan weer er tegen aan. Het zijn nog twee leuke rustdagen geweest en vooral het Valenciaanse nachtleven verkend.
We hebben al enkele foto's gezien en 't is duidelijk dat het plezant is geweest.
Nu is het terug werken voor ons concert in november in het ICC in Gent, onze nieuwjaarsconcerten en volgend jaar dit moment in Kerkrade gaan we voor de wereldtitel in de concertreeks. Wie weet krijgen we dan eindelijk eens de media-aandacht die ze in de sportwereld WEL geven aan Europees en Wereldkampioenen.