De kriebel om terug te beginnen schrijven was er al een tijdje. Sinds een drie, vier weken ben ik ook effectief terug aan de slag gegaan.
Mijn eerste stuk na vier jaar 'stilte' was over de Ipso Leiemarathon. Freddy Vanhoucke was er de drijvende kracht achter en het had normaal zijn 100 ste marathon moeten zijn. Dus kreeg ik de opdracht om Freddy te interviewen.
Zo gezegd, zo gedaan. Op zondag 9 september had ik afspraak bij hem thuis in Wevelgem, dus een goede week voor de marathon. Ik had er een heel gezellige babbel met Freddy en zijn echtgenote Gerda. De passie voor het marathonlopen en voor zijn projecten voor het goede doel straalden van hem af. Zo gedreven en gepassioneerd om mensen in het verre Senegal te helpen en te steunen. Het was een plezier om hem te horen vertellen. Ik kreeg er een presentatie met foto's van hun reizen naar Senegal waar ze de lokale bevolking een handje toestaken met de bouw van huizen en allerlei nutsvoorzieningen.
Zelf kon ik 's zondags niet naar de marathon gaan, maar zou wel achteraf de commentaren lezen in de kranten. Ik wenste hen het allerbeste toe.
De dag na de marathon kreeg ik echter het slechte nieuws dat Freddy gevallen was en in coma lag via mijn redacteur. Ik had even nodig om te bekomen. Wat was er gebeurd? Bleek dat hij van een quad gevallen was en op zijn hoofd terecht gekomen. Zijn toestand bleef de hele week ongeveer hetzelfde.
Het was pas gisteren (maandag) toen ik op de trein zat, dat ik het nieuws van zijn overlijden las. Hij was zaterdagmorgen bezweken aan de verwondingen.
Ik was en ben er nog stil van.
Langs deze weg wil ik mijn deelneming betuigen aan zijn lieve echtgenote Gerda en zijn familie en vrienden. Veel sterkte in deze moeilijke tijden! En hopelijk wordt zijn liefdadigheidswerk, een beetje zijn 'levenswerk' verder gezet...
Mijn eerste stuk na vier jaar 'stilte' was over de Ipso Leiemarathon. Freddy Vanhoucke was er de drijvende kracht achter en het had normaal zijn 100 ste marathon moeten zijn. Dus kreeg ik de opdracht om Freddy te interviewen.
Zo gezegd, zo gedaan. Op zondag 9 september had ik afspraak bij hem thuis in Wevelgem, dus een goede week voor de marathon. Ik had er een heel gezellige babbel met Freddy en zijn echtgenote Gerda. De passie voor het marathonlopen en voor zijn projecten voor het goede doel straalden van hem af. Zo gedreven en gepassioneerd om mensen in het verre Senegal te helpen en te steunen. Het was een plezier om hem te horen vertellen. Ik kreeg er een presentatie met foto's van hun reizen naar Senegal waar ze de lokale bevolking een handje toestaken met de bouw van huizen en allerlei nutsvoorzieningen.
Zelf kon ik 's zondags niet naar de marathon gaan, maar zou wel achteraf de commentaren lezen in de kranten. Ik wenste hen het allerbeste toe.
De dag na de marathon kreeg ik echter het slechte nieuws dat Freddy gevallen was en in coma lag via mijn redacteur. Ik had even nodig om te bekomen. Wat was er gebeurd? Bleek dat hij van een quad gevallen was en op zijn hoofd terecht gekomen. Zijn toestand bleef de hele week ongeveer hetzelfde.
Het was pas gisteren (maandag) toen ik op de trein zat, dat ik het nieuws van zijn overlijden las. Hij was zaterdagmorgen bezweken aan de verwondingen.
Ik was en ben er nog stil van.
Langs deze weg wil ik mijn deelneming betuigen aan zijn lieve echtgenote Gerda en zijn familie en vrienden. Veel sterkte in deze moeilijke tijden! En hopelijk wordt zijn liefdadigheidswerk, een beetje zijn 'levenswerk' verder gezet...
1 opmerking:
Hallo Griet,
vreemd om elkaar terug via deze weg en omstandigheden te ontmoeten.
'k Zou zeggen, graaf eens diep in uw geheugen : Malysse - Bissegem, Yvan Martin.
Het zit namelijk zo, dat ik in de organisatie-ploeg zit van de IPSO LEIEMARATHON. Met het overlijden van Freddy, zijn we een goede vriend en collega-loper kwijt. Het laatste jaar, in volle voorbereiding van onze marathon, was de samenwerking met ons groepje zeer intens. We wilden immers het beste voor alle deelnemende lopers en medewerkers. Dit is immers de rode draad van onze organisatie en werd zeker door Freddy belichaamd.
We mogen ook de steun van Gerda, ietwat meer achter de schermen, niet vergeten. Is het niet zo dat achter iedere sterke man, een minstens even sterke vrouw staat ?
Het was ook Freddy die me inspireerde om zelf met marathonlopen te starten. Zijn teller stond toen in 2000 reeds op 50; die van mij op 1. Hij heeft me gesteund en gemotiveerd in de aanloop naar mijn 1e marathon.
Om het verlies van Freddy te verwerken, sprokkel ik op het internet allerlei informatie. Natuurlijk kon ik niet langs uw tekst.
Alvast bedankt voor de morele steun. En je kan er vanop aan dat wij uw laatste zin ter harte zullen nemen en er voor de volgende editie terug zullen staan.
Yvan Martin
yvan.martin@mobistarmail.be
Een reactie posten