Mijn favoriete film allertijden is en blijft 'Il Nuovo Cinema Paradiso' met Philippe Noiret als Alfredo in de hoofdrol. Deze film raakte me de eerste keer al dat ik hem zag en raakt me nog steeds. Mijn favoriete films zijn er vrijwel allemaal die zeer diepgaand zijn met de nodige portie humor om het evenwicht met het dramatische te behouden.
Ik zou mezelf nooit als filmKENNER bestempelen. Dus voor een tot-in-de-details gefundeerde recensie met scores en dergelijke moet je niet bij mij zijn. Hiervoor verwijs ik je door naar 'Movienewsfromcl'. Mij mag je gerust een gewone filmLIEFHEBBER noemen. Ik zie graag films maar ik ga ze niet tot in het oneindige analyseren en de fouten opzoeken.
Bij mij gaat het zoals bij alles in mijn leven om het gevoel. En het spreekwoord zegt: Over smaak valt er niet te redetwisten. Dus hoef je het zeker niet met me eens te zijn over mijn favoriete films.
Bizar genoeg kwam ik, toen ik over mijn favoriete films nadacht, tot een verrassende ontdekking. Het zijn vrijwel allemaal Franse, Italiaanse of Frans-Italiaanse films. Zo staat naast 'Il nuovo Cinema Paradiso' ook 'Le fabuleux destin d'Amélie Poulain', 'La Meglio Gioventu' en 'La vita é bella' ook op mijn lijstje favorieten. En ik was ook nog Il Postino vergeten met Philippe Noiret als Pablo Neruda. De reden ligt dus voor de hand. Het zijn allemaal heel diepgaande films met heel wat humor die de dramatische gebeurtenissen enigszins verzacht. Ze dragen stuk voor stuk iets positiefs uit.
Humor in films (dus niet eender welke komedie) is dus belangrijk voor mij. De typisch Engelse droge, absurde en to-the-point humor vind ik gewoon subliem. Dan denk ik meteen aan de heren van 'Monty Python's Flying Circus'. In hun films vind je humor van de bovenste plank. Je moet het maar verzinnen, denk ik dan. Zoals bijvoorbeeld in 'Monty Python and the Holy Grail'. Je denkt dat er ridders te paard afkomen. Ineens zie je enkele 'ridders' huppelen met hun dienaars, halve kokosnoten tegen elkaar kloppend, achter hen aan. Of 'Life of Brian'! Wie komt er nu op het zotte idee om een verhaal te vertellen over iemand, Brian dus, die op dezelfde dag als Jezus wordt geboren en er dan nog zijn hele leven mee wordt verward? Het brengt in elk geval heel wat hilarische situaties met zich mee. En ook de derde 'Full Monty Python'-film wil ik je niet onthouden als suggestie: 'The Meaning of Life'.
Daarnaast heb je nog 'Erik The Viking' (Terry Jones) en 'A fish called Wanda' (John Cleese) waar je duidelijk de invloed van het Engelse gezelschap in terugvindt.
Tot slot rond ik mijn toplijstje (voorlopig) af met 'The Bourne-trilogy'. Eindelijk eens een deftige sequel. Bij de meeste 'vervolg'films heb ik enige vorm van argwaan. Bij deze had ik duidelijk het gevoel dat de drie films evenwaardig zijn aan elkaar waardoor een vierde op dit niveau ook zeker de moeite waard zou zijn.
Ik zou mezelf nooit als filmKENNER bestempelen. Dus voor een tot-in-de-details gefundeerde recensie met scores en dergelijke moet je niet bij mij zijn. Hiervoor verwijs ik je door naar 'Movienewsfromcl'. Mij mag je gerust een gewone filmLIEFHEBBER noemen. Ik zie graag films maar ik ga ze niet tot in het oneindige analyseren en de fouten opzoeken.
Bij mij gaat het zoals bij alles in mijn leven om het gevoel. En het spreekwoord zegt: Over smaak valt er niet te redetwisten. Dus hoef je het zeker niet met me eens te zijn over mijn favoriete films.
Bizar genoeg kwam ik, toen ik over mijn favoriete films nadacht, tot een verrassende ontdekking. Het zijn vrijwel allemaal Franse, Italiaanse of Frans-Italiaanse films. Zo staat naast 'Il nuovo Cinema Paradiso' ook 'Le fabuleux destin d'Amélie Poulain', 'La Meglio Gioventu' en 'La vita é bella' ook op mijn lijstje favorieten. En ik was ook nog Il Postino vergeten met Philippe Noiret als Pablo Neruda. De reden ligt dus voor de hand. Het zijn allemaal heel diepgaande films met heel wat humor die de dramatische gebeurtenissen enigszins verzacht. Ze dragen stuk voor stuk iets positiefs uit.
Humor in films (dus niet eender welke komedie) is dus belangrijk voor mij. De typisch Engelse droge, absurde en to-the-point humor vind ik gewoon subliem. Dan denk ik meteen aan de heren van 'Monty Python's Flying Circus'. In hun films vind je humor van de bovenste plank. Je moet het maar verzinnen, denk ik dan. Zoals bijvoorbeeld in 'Monty Python and the Holy Grail'. Je denkt dat er ridders te paard afkomen. Ineens zie je enkele 'ridders' huppelen met hun dienaars, halve kokosnoten tegen elkaar kloppend, achter hen aan. Of 'Life of Brian'! Wie komt er nu op het zotte idee om een verhaal te vertellen over iemand, Brian dus, die op dezelfde dag als Jezus wordt geboren en er dan nog zijn hele leven mee wordt verward? Het brengt in elk geval heel wat hilarische situaties met zich mee. En ook de derde 'Full Monty Python'-film wil ik je niet onthouden als suggestie: 'The Meaning of Life'.
Daarnaast heb je nog 'Erik The Viking' (Terry Jones) en 'A fish called Wanda' (John Cleese) waar je duidelijk de invloed van het Engelse gezelschap in terugvindt.
Tot slot rond ik mijn toplijstje (voorlopig) af met 'The Bourne-trilogy'. Eindelijk eens een deftige sequel. Bij de meeste 'vervolg'films heb ik enige vorm van argwaan. Bij deze had ik duidelijk het gevoel dat de drie films evenwaardig zijn aan elkaar waardoor een vierde op dit niveau ook zeker de moeite waard zou zijn.
2 opmerkingen:
amelie vind ik ook ne vre schoone film , kga hem eens op dvd moeten kopen want nu dat fre een huis heeft gekocht zal ik hem ook niet zolang meer liggen hebben . a fish called wanda vond ik ook grappig kheb hem van de zomer opnieuw bekeken en hij blijft wel grappig . the holy grail heb ik nog niet ten einde gezien maar da was iss wel goed met die kokosnoten .La vita e bella is ook natuurlijk een schoone film ,en vre schoon verteld .ja en the bourne trilogie vond ik echt goed ook en zoals je zei de muziek ervan was ook niet mis .
het is Philippe Noiret, niet Philip ;)
Een reactie posten