Ik heb in lange tijd niet meer zo'n gezellig multicultureel feest gehad. Vorige zondag was ik namelijk te gast op een 'babyborrel' bij mijn Braziliaanse vriendin Lia.
We leerden elkaar zo'n drie en een half jaar geleden kennen. Ze was nog niet zo lang in Vlaanderen. Maar twee babbelwaters zoals wij, dat kon niet lang duren of we raakten in een geanimeerd gesprek.
Sindsdien hebben we heel veel meegemaakt samen. En ondanks haar verhuis naar Aalst zijn we steeds vriendinnen gebleven. Het contact was weliswaar iets minder dan voorheen, maar de techniek van internet kan op zo'n momenten zeer handig zijn.
Begin maart spraken we nog eens af in Gent om lekker met z'n tweetjes te gaan shoppen: zij voor haar toekomstige baby, ik voor mijn huisje waar ik toen nog maar pas ingetrokken was. Heel veel gebabbeld (hoe kon het ook anders) en we keken allebei uit naar 18 mei, naar het feestje voor haar kindje, Bella dat op 25 april geboren werd.
Zondag was het dan zover. Het was in het begin natuurlijk wat wennen want ik kende enkel het koppel zelf, de kersverse ouders dus. Maar een beetje alcohol en een covergroepje dat goede muziek brengt kunnen wonderen doen. Hoe vreemd het ook mag lijken, maar op de dansvloer komen de gesprekken makkelijkst op gang.
Ook het cliché dat Zuid-Amerikanen dat typische temperament hebben, klopt, in positieve zin dan wel te verstaan. De hartelijkheid die van haar ouders en familie uitging... Het gaf zo'n goed gevoel. Je voelt je er onmiddellijk aanvaard. Helaas kende ik geen Portugees en zij net iets te weinig Engels om een lange conversatie te voeren. Gelukkig waren haar tante en nicht uit de States er ook zodat we toch tolken hadden zodat we elkaar toch nog enigszins konden begrijpen.
En zoals ik al zei: goede muziek is de beste taal om mensen te laten communiceren. Er werd gedanst, veel gedanst. Toen ik huiswaarts deden mijn voeten nog pijn.
En de kans dat we er nog eens toe komen om samen te dansen, is groot. Danny vroeg Lia op het einde van de avond ten huwelijk. Langs deze weg wil ik beide nog eens van harte een grote proficiat wensen.
En als het feest van zondag nog maar een voorbode was, dan hebben we het beste nog in het vooruitzicht.
We leerden elkaar zo'n drie en een half jaar geleden kennen. Ze was nog niet zo lang in Vlaanderen. Maar twee babbelwaters zoals wij, dat kon niet lang duren of we raakten in een geanimeerd gesprek.
Sindsdien hebben we heel veel meegemaakt samen. En ondanks haar verhuis naar Aalst zijn we steeds vriendinnen gebleven. Het contact was weliswaar iets minder dan voorheen, maar de techniek van internet kan op zo'n momenten zeer handig zijn.
Begin maart spraken we nog eens af in Gent om lekker met z'n tweetjes te gaan shoppen: zij voor haar toekomstige baby, ik voor mijn huisje waar ik toen nog maar pas ingetrokken was. Heel veel gebabbeld (hoe kon het ook anders) en we keken allebei uit naar 18 mei, naar het feestje voor haar kindje, Bella dat op 25 april geboren werd.
Zondag was het dan zover. Het was in het begin natuurlijk wat wennen want ik kende enkel het koppel zelf, de kersverse ouders dus. Maar een beetje alcohol en een covergroepje dat goede muziek brengt kunnen wonderen doen. Hoe vreemd het ook mag lijken, maar op de dansvloer komen de gesprekken makkelijkst op gang.
Ook het cliché dat Zuid-Amerikanen dat typische temperament hebben, klopt, in positieve zin dan wel te verstaan. De hartelijkheid die van haar ouders en familie uitging... Het gaf zo'n goed gevoel. Je voelt je er onmiddellijk aanvaard. Helaas kende ik geen Portugees en zij net iets te weinig Engels om een lange conversatie te voeren. Gelukkig waren haar tante en nicht uit de States er ook zodat we toch tolken hadden zodat we elkaar toch nog enigszins konden begrijpen.
En zoals ik al zei: goede muziek is de beste taal om mensen te laten communiceren. Er werd gedanst, veel gedanst. Toen ik huiswaarts deden mijn voeten nog pijn.
En de kans dat we er nog eens toe komen om samen te dansen, is groot. Danny vroeg Lia op het einde van de avond ten huwelijk. Langs deze weg wil ik beide nog eens van harte een grote proficiat wensen.
En als het feest van zondag nog maar een voorbode was, dan hebben we het beste nog in het vooruitzicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten