RIP Wouter Weylandt

Eigenlijk zou ik hier een iets leuker stukje brengen. Ik hou het voor later want nu heb ik er geen zin in. Even over zes deze avond kreeg ik een berichtje van mijn beste vriendin enkel met de naam Wouter Weylandt... Omdat ik wist dat hij deelnam aan de Giro dacht ik dat hij net als vorig jaar een rit had gewonnen. Helaas.............................. Het antwoord op mijn berichtje was niet wat ik verwacht, laat staan gehoopt had. Ik kon en kan het eigenlijk nog steeds niet vatten.
Het was via die beste vriendin dat ik Wouter Weylandt in het wielerpeloton ontdekte. Volgens de verhalen die ik van haar hoorde, kreeg ik een beeld over hem als een guitige jonge gast, een levensgenieter. De keren dat ik hem op een koers in actie zag, werd dit beeld nog meer bevestigd. Ook de laatste keer toen ik hem zag, het was na de zesdaagse in Gent in De Karper nadat Iljo Keisse, één van zijn beste vrienden, die gewonnen had, kon hij het niet nalaten om eens zot te doen.
En nu... In de wielerwereld en bij iedereen die hem zowel van dichtbij of iets verder gekend heeft, heerst totale verslagenheid. Opnieuw een jonge renner die het leven laat. Waarom toch?
Hierbij wil ik mijn medeleven betuigen aan de familie en de vrienden van Wouter. Veel sterkte in deze moeilijke tijden.