6 december. Het feest van Sinterklaas.
Ik had een aantal paar schoenen aan de haard gezet. Of liever, ze stonden er eigenlijk al een tijdje om ingepakt te worden. Het zijn mijn zomerschoenen en die heb ik niet onmiddellijk meer nodig.
Helaas toen ik zowel gisteren als eergisteren thuiskwam, vond ik niets in ook maar één van mijn paar schoenen. De Sint had eens niet aan mij gedacht ;-) Ik heb dan maar zelf voor mijn 'sinterklaas' gezorgd.
Het is misschien vreemd dat ik het over de man uit Spanje heb. En toch. Het is een belangrijke traditie in onze cultuur. Net zoals Sint-Maarten op 11 november in de streken rond Aalst en Ieper-Poperinge.
Zonder ik het besefte, speelde hij toch al een belangrijke rol in mijn leven als kind. Terwijl ik me eigenlijk niet echt interesseerde in hem en zijn helpers: de Zwarte Pieten. Voor mij telde mijn verjaardag als enige belangrijke feest. Dat de heilige man op 6 december en de Paasklokken en -haas rond pasen langskwamen met snoep en speelgoed, dat liet ik gemakkelijker aan mij voorbijgaan.
Later pas besefte ik dat ik De Sint in mijn genen had. Bleek dat mijn vader één van de vele helpers van de oude man was. Toen mijn broers ook al oud genoeg waren, mochten ze hem zelfs mee assisteren met de andere Zwarte Pieten. En tot slot heb ik een jaar of 5-6, hoe klein mijn auto was, Sint met twee van zijn zwarte helpers rond gevoerd voor zijn bezoeken aan enkele jonge gezinnen van het muziek. Dit jaar was het de tweede keer dat hij geen beroep meer deed op mij.
Dus vond ik het vorige week wel plezant om De Sint nog eens te zien, toen ik ging helpen tijdens de kinderclub van De Haerneclub.
Nu is hij terug vertrokken richting Spanje of de hemel, zo je het wilt en is het weer een jaartje wachten tot hij terug in het land is. Gelukkig komen Kerstmis en nieuwjaar er zo aan. En we hebben daarna ook nog Pasen om ons goed te doen aan snoep zodat het gemis gecompenseerd wordt ;-).
Ik had een aantal paar schoenen aan de haard gezet. Of liever, ze stonden er eigenlijk al een tijdje om ingepakt te worden. Het zijn mijn zomerschoenen en die heb ik niet onmiddellijk meer nodig.
Helaas toen ik zowel gisteren als eergisteren thuiskwam, vond ik niets in ook maar één van mijn paar schoenen. De Sint had eens niet aan mij gedacht ;-) Ik heb dan maar zelf voor mijn 'sinterklaas' gezorgd.
Het is misschien vreemd dat ik het over de man uit Spanje heb. En toch. Het is een belangrijke traditie in onze cultuur. Net zoals Sint-Maarten op 11 november in de streken rond Aalst en Ieper-Poperinge.
Zonder ik het besefte, speelde hij toch al een belangrijke rol in mijn leven als kind. Terwijl ik me eigenlijk niet echt interesseerde in hem en zijn helpers: de Zwarte Pieten. Voor mij telde mijn verjaardag als enige belangrijke feest. Dat de heilige man op 6 december en de Paasklokken en -haas rond pasen langskwamen met snoep en speelgoed, dat liet ik gemakkelijker aan mij voorbijgaan.
Later pas besefte ik dat ik De Sint in mijn genen had. Bleek dat mijn vader één van de vele helpers van de oude man was. Toen mijn broers ook al oud genoeg waren, mochten ze hem zelfs mee assisteren met de andere Zwarte Pieten. En tot slot heb ik een jaar of 5-6, hoe klein mijn auto was, Sint met twee van zijn zwarte helpers rond gevoerd voor zijn bezoeken aan enkele jonge gezinnen van het muziek. Dit jaar was het de tweede keer dat hij geen beroep meer deed op mij.
Dus vond ik het vorige week wel plezant om De Sint nog eens te zien, toen ik ging helpen tijdens de kinderclub van De Haerneclub.
Nu is hij terug vertrokken richting Spanje of de hemel, zo je het wilt en is het weer een jaartje wachten tot hij terug in het land is. Gelukkig komen Kerstmis en nieuwjaar er zo aan. En we hebben daarna ook nog Pasen om ons goed te doen aan snoep zodat het gemis gecompenseerd wordt ;-).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten